Eskiden aile içerisinde kurulmuş olan ebeveyn otorite dengesi bugün yerini arkadaş gibi olmaya çalışan, her şeyi tam ve hatasız şekilde çocuğuna sunmaya çalışan anne babalara bıraktı. Mevcut sınırlar ortadan kalktı ve nesil farkı giderek yok olmaya başladı.
Bu süreci doğru yöneten aileler kazandı, yönetemeyen ailelerde ise kontrolü çocuklar aldı ve onlar yönetme başladı. Aile içerisinde birlikte ne istediklerinden çok, çocuğun ne istediği ön plana çıkmaya başlayınca; sınır tanımayan, dürtüselliği artmış, dikkatinde dağılmalar yaşayan, narsistik kişilik yapısına sahip çocuklar çıktı.
Süreci doğru yöneten ailelerde ilişkiler daha güçlü oldu, çocuğa ne hissettiği sorulmaya başlandı çocuklarının özelliklerini bilen ve bu özelliklerine göre yönlendirme yapan kısacası çocuğunu tanıyan aileler aldıkları kararlardan hiç pişman olmadılar. Çünkü yol önce çocuğu tanıtmaktan geçiyordu, otorite baskı toplamaktan çok olması ve yapılması gereken kurallar olarak var olmaya başladı.
Her şeye çocuğun karar verdiği bir düzen çocuğa korku verir. Kendilerini yoldan çıktıklarında uyararak neyin doğru neyin yanlış olduğunu anlamaları için onlara referans olarak sırtını dayayabilecekleri sağlam anne baba duvarına ihtiyaçları var. O duvarlara dayanarak yol almak kendilik tasarımlarının oluşmasında, kimlik gelişiminde önemli rol oynamaktadır.
Eski dönemdeki anne babaların sahip olduğu baskıcı aşırı otoriter tutumların çıkardığı sorunlara mücadele eden dünün çocukları bugünün sınır tanımayan anne babaları olarak karşımıza çıkmasın.
Çocuklarımızın arkadaşı olmayı onların arkadaşı var. Anne babası olun, buna ihtiyaçları var.
