İlk yazımızda "Kendimize Öğütler" verme çabasına girdik. Şimdi de af dileyelim ne dersiniz?
Affet beni şehidim, affet beni gazim.
Son nefesini çalışırken veren kardeşim.
Kararında milim şaşmayan hakimim.
Uyku nedir bilmeyen hekimim.
Affet beni bu vatan için bu millet için.
Uykusu kaçıp gözyaşı döken mütefekkirim.
İşçim, emekçim, memurum, akademisyenim.
Haram lokma nedir bilmeyenim.
Affet beni Hocam, Atam, Osman Gazim, Şeyh Edebalim...
Geçmişim ve dahi geleceğim...
Toprağım, anne çığlığım,
Baba gururum, çocuk samimiyetim.
Affet beni Kur'anım, seccadem
Gül yüzlü Muhammed Mustafam...
Minarelerde ezanım, bayrağım ve kalemim.
Arkadaşım, dostum, görüp tanıdığım tanımadığım...
Affet beni içinden gelerek doyasıya gülemeyen,
Her daim yüreğinde bir sızı,
Gözünde akmaya hazır yaş olan
Gencim, delikanlım, kızım...
Türkümü çalamayan sazım, Türkçeyi unutan dilim...
Affet beni Türkiyem...
