Oysa o kadar acemiyizdir ki... Hatırlar mısınız? İlkokulda testler yapardık ve bir cevap anahtarı olurdu üzeri delikli. Cevaplarımızın üzerine konulunca anlaşılırdı kaç doğru yaptığımız ve tabii ki yanlışlarımız. Aslında doğru sandıklarımızın yanlışlığı o anda bir tokat misali çarpardı yüreğimize.
Hayatta da durum böyle değil mi, bir çok şeyi iş işten geçtikten sonra öğreniyoruz. Sonuçta görüyoruz doğruyu yanlışı...O zaman gözümüzün önünden geçmiyor mu her an...Demek ki diye cümleler kurmuyor muyuz? Demek ki bu beni kullanıyormuş, demek ki dost dediğin böyle olur...
Katılmak istemiyorum bunlara...Hayatta ki doğrularımız deliğin içinden görülebilecek bir karalama değil! Güvenmek istiyorum insanlara sonucu dersten çakmak olsa da...O testlerde bir de şu öğretildi bize: "3 yanlış 1 doğruyu götürür." Yalan külliyen yalan bazen tek yanlış bütün doğruları götürür. Kimi zaman da bir doğru her şeyi düzeltir. Tek doğru mu ne, sizce?
