Akrostiş, "her dizenin ilk harfi yukarıdan aşağıya doğru okunduğunda ortaya bir söz çıkacak biçimde düzenlenmiş manzume, muvaşşah, tevşih." olarak tanımlanmaktadır. Sezai Karakoç’un meşhur "Mona Roza" şiirinde ise, Türk edebiyatının en mahrem akrostişi gizlidir.
O zaman biz de heybemizi açalım ve akrostişle yazılan şiirlerimizi takdirlerinize sunalım...
Ah Pınar
Pencereden görünebilen yıldızsınız karanlıkta...
Itri’nin Nev’a Karı sesinizle yankılanmakta.
Ney farklı üflenmekte, kudüm farklı vurulmakta…
Anlatamıyorum, siz ne kadar da güzelsiniz uzaklarda.
Rüyada olsa, hayal de olsa yanımdasınız ya…
Merve
Masmavi denizin içinde bir ada.
En yukarılarda bir yıldız inadına...
Ruhun derinliklerinde bir nota
Ve seni hatırlatır bana yalansız
En güzel manzara ....
Mostar
Miladı oldu gözlerin ömrümün.
O gün doğdum bugün büyüyeceğim!
Sırlarına varıp erenlerin gönlünün,
Tozlu yollara varıp sana yürüyeceğim...
Artık önemsizleşti inan bütün dertlerim.
Rahat ol, seni görmeden dönmeyeceğim!
