Ahmet Urfalı

Ahmet Urfalı

Tüm Makaleleri

Yazdığı şiirlere bakarak kimi eleştirmenler ona “Kaf Dağına uçan şair” dedi. Gül metaforunun şiirlerinde çok geçmesiyle “gül kıvrımında barınan şair” oldu. Geleceğe dair ümit ve düşlerini görenler de “ulu hayallere yatan şair” bildi Urfalı’yı. Gül kıvrımında ulu hayallerden gerçek şiirler dokudu. Orada besleyip büyüttüğü dizelerinden Kaf Dağı’na uçmayı başarmış, Türk dilinin derinliğinde huma olup göğün sonsuzluğuna havalandı.
Eskilerin tabiriyle velut (doğurgan) bir şairdir o. Sevgi şairi Urfalı’nın hayallerinde, umutlarında estetik bir bütünlük, felsefi bir derinlik göze çarpar. Yüreğini mısralara yükleyerek yeni ufuklarda yol almıştır o.
Türkçe’nin sesindeki ahenk güzelliğini şiirlerine yansıtan Urfalı, Emirdağ’da doğdu. Türk Dili ve Edebiyatı alanında lisans eğitimi gördü.
Yurdun değişik yerlerinde Türk Dili ve Edebiyatı öğretmenliği, okul yöneticiliği, kurucu okul müdürlüğü, şube müdürlüğü ve milli eğitim müdürlüğü yaptı.
Pek çok sivil toplum örgütünde kurucu, yönetici ve başkan olarak görev alan Urfalı’nın yerel tarih ve halkbilim çalışmaları da vardır.
2006 ve 2011’de hemşehrileri tarafından iki defa “Yılın Kültür Adamı” seçilmiştir.
Şiir ve yazıları; Kırağı, Edebdağ, Edebya, Türk Edebiyatı, Ardıç, Kalemder, Hece Taşları, Şahitler, Kirpi, Edebice, Edebiyat Dünyamız, Kırmızılar, Yenivatan, Eskiyeni, İstikbal, Gazetetürk adlı edebiyat dergileri ve gazetelerde yayımlanmaktadır.
ŞİİR KİTAPLARI
1)Sevdalar Sevdalar 1 (1990)
2)Sevdalar Sevdalar 2 (1992)
3)Al Şafakların Müjdesi (1999)
4)Kayı Destanı (2004)
5)Gül ve Taş (2005)
6)… Ve Gözyaşı (2007)
7) İşrak Duyguları (2009)
8)Adı Yemendir (2010)
9)Göç Ağıtları (2011)
10)Bozkır Rüzgârı (2013)
11) İşitin Ey Yârenler (2014)

Emirdağ'da arabacılık

İnsanoğlu yaradılışından günümüze kadar  hayatını rahatlatıcı ve kolaylaştırıcı pek çok  icat, buluş ve keşfe  akıl, deney ve taklit yoluyla  kavuşmasını bilmiştir.

Milli Mücadele Edebiyatında “Ateşten Gömlek”in Yeri 

​​​​​​​ “Kim bilir o uzak âtide Türk gençliğinin sırtındaki ‘Ateşten Gömlek’ ne kadar bizimkilerden başka olacaktır…’’ (Halide Edip)