Eğitim öğretim yılının ilk yarısını tamamlayıp tatile giren öğrencilerimize iyi tatiller dilerim.
Sevgili velilerimize de hiçbir notun çocuklarımızdan daha değerli olmadığını hatırlatmak istiyorum.
Fırından yeni çıkmış ekmek gibi, çikolata sosu gibi kokan çocuklarımız... Acıya merhem ,yarınlara umut…
Karne aldı çocuklarımız, kimi gülerek kimi hüzünlü döndüler eve. Bilin ki ellerinden geleni yaptı bizim yavrularımız. Gücü o kadardı bazılarının.
Çalıştı, çalıştı olmadı. Karşıya geçmek için uğraştı o da, öyle hızlı çekmeye çalıştı ki kürekleri, bazen kollarında derman kalmadı da biz göremedik.
Kıyasladık başkalarıyla, hatta evde ablası, ağabeyi ya da kardeşiyle. Onun farklı olduğu aklımıza gelmedi. Tanrı eşit hafızayla göndermedi ki onları bu dünyaya. Onun da elinden gelen bu, onun çabasına saygı duymalı, onu desteklemeliyiz büyükler olarak, elinden tutmalı “Karşıya geçmesine” yardım etmeliyiz.
Elbette bizim de hayallerimiz var. En iyisi olsun bizim çocuğumuz istiyoruz. En önde, en başarılı, en mutlu, en zengin, en dürüst, en, en, en...
Bitmiyor elbet isteklerimizin sonu. Haklıyız elbet ne hayallerle getirdik onları dünyaya, ağladıklarında içimiz acıdı onlarla birlikte. Düştüğünde bizim de acıdı her yanımız, hastalandığında geceler boyu uyumadık, uyuyamadık. Gözünün içine baktık bir şey olursa diye...
Ama onu da anlamalıyız, anlamalıyız ki ruh sağlığı yerinde olsun kuzucuklarımızın.
Duvarın üzerine dikenli teller çekmişiz onları korumak için; ama unuttuğumuz şu dokunursak kanayacak ellerimiz.
